Porzucenie nawrócenia
Słownik tłumaczy, iż nawrócenie polega na uznaniu zła, które się popełniło i podjęciu decyzji o tym, żeby tego negacja logiczna powtarzać. Oczywiście to słuszne, tymczasem wewnątrz Piśmie św. greckie wyraz oznaczające nawrócenie, metanoia, ma o wiele szersze znaczenie. Oznacza ono zmianę myślenia, która z kolei prowadzi do zmiany sposobu działania a reagowania wewnątrz naszym życiu. Przed Chrystusem nawrócenie oznaczało ponowne pojawienie się do przestrzegania Prawa – poklask tego, co ono mówi, plus stanięcie w posłuszeństwie pod niego. Ale Jezus, rozpoczynając swoją publiczną aktywność, powiedział: „Nawracajcie się natomiast wierzcie w środku Ewangelię”. On sprawił, iż te dubel aspekty – Prawo plus przeświadczenie – nieprzerwany się jednością, oraz nawrócenie miało od tego momentu zdradzać negacja logiczna tyle przekonanie wstecz, do tego stopnia pójście do przodu. Dobra Nowina jest czymś, wewnątrz co wkraczamy w poprzek wiarę. To wydźwięk głosili później apostołowie w środku dniu zesłania Ducha Świętego: „Nawróćcie się – powiedział do nich Piotr – dodatkowo niech każdy spośród was ochrzci się wewnątrz miano Jezusa Chrystusa na absolucja grzechów waszych, natomiast weźmiecie w darze Ducha Świętego” (Dz 2, 38). Co wtedy składa się na nasze nawrócenie? TRZY KROKI DO NAWRÓCENIA1. Przyjęcie zbawczej miłości Jezusa Chrystusa, podjęcie decyzji o przyjęciu Go jako swojego Pana dodatkowo życiu jako Jego uczeń. Jednocześnie jest to największe rutyna wolności, jaka jest nam dana. 2. Żal w ciągu grzechy. Grzech to nieposłuszeństwo w obliczu Boga, dlatego powinniśmy litować się, jak go popełniamy. Jednak zgryzota spośród powodu grzechów owo jeszcze nie nawrócenie – jest przed wówczas zabawa życia, do wnętrza którym nie ma nuże potępienia. Nie chodzi toteż o eros smutku (samo wewnątrz sobie destrukcyjne), lecz o boleść, który prowadzi aż do przemiany serca. Spowiedź jest wyrazem nawrócenia także jest konieczna do tego, abyśmy mogli przywieść aż do porządku naszą relację z Bogiem, zatem ów sakrament jest na rzecz nas wielkim darem. Uczciwe przyznanie się zaś wyznanie naszych grzechów rozpoczyna się od czasu pracy Ducha Świętego w nas, który prowadzi do przyjęcia przebaczenia dodatkowo do przemiany naszego serca.Jednak wiele osób wyznaje wciąż te same grzechy a nie widzi żadnej poprawy. Wierzy, że zostały im one przebaczone, jakkolwiek jest jakaś utrudnienie, która negacja logiczna pozwala im przychylić się mocy nawrócenia. A to naprowadza nas na trzeci obręb nawrócenia.3. Uwolnienie od momentu zwodzenia. Częścią każdego grzechu jest zwodzenie, co Jezus potwierdził na krzyżu, mówiąc: „Ojcze, przebacz im, bowiem negacja logiczna wiedzą, co czynią”. Po ludzku wiemy potąd mnóstwo, by otrzymać odpowiedzialność zbyt wszelkie zło, jakie uczyniliśmy. Jednak nie jesteśmy aż do końca świadomi tego, co pociąga w środku sobą krajowy grzech. Nie rozumiemy w środku pełni, jak na przykład wybitnie obrażamy Boga, wzorem ranimy samych siebie również w jaki sposób bardzo szkodzimy innym. Gdybyśmy owo zobaczyli, o wiele mniej byśmy grzeszyli. A negacja logiczna widzimy, wskutek tego iż zgred kłamstwa przyczynia się (pośrednio innymi słowy prosto spośród mostu) aż do naszego grzechu. Zachęcam do wybitnie ważnej refleksji: jako oszustwo tudzież zwodzenie złego ducha działa w środku moim życiu. Ta myśl jest niezwykle istotna, ponieważ wystawienie pokus na przestrzeń niezadrukowana Boże jest dla nas drogą aż do wolności w Chrystusie.NA WŁASNEJ SKÓRZE… 40 lat temu, w 1970 r. sam doświadczyłem chrztu w Duchu Świętym i spotkałem Jezusa. Zacząłem wtedy czytać Pismo św. także kiedy przeczytałem Nowy Testament – uświadomiłem sobie, że wiele z niego negacja logiczna rozumiem. W jaki podejście ci wszyscy społeczność, o których jest wystąpienie wewnątrz Ewangelii, byli uwalniani przez Jezusa z mocy złego ducha? Jednak był we mnie poprzednio Duch Święty, skutkiem tego wiedziałem, iż to, co czytam, jest prawdą.Niedługo odtąd przyjechał aż do mnie należący do mnie kolega, który był w owym czasie w środku seminarium, oraz powiedział, iż na przestrzeni spotkania modlitewnego modlono się wewnątrz niego a został uwolniony. Nie rozumiałem, co proch na myśli. Powiedział mi, iż proszek przeszkoda z masturbacją – wyznawał owo, rozmawiał o tym problemie z kierownikiem duchowym, stosował się do wszystkich jego wskazówek, jakkolwiek permanentnie był powiązany tym grzechem. Wtedy pomodlono się zbyt niego natomiast… w tej chwili jest wolny. To mnie zszokowało! Pomyślałem, iż jeśli owo zgodność spośród rzeczywistością, to wiele rzeczy w środku moim życiu wymaga takiej modlitwy, a jest jeszcze deszcz innych ludzi, którym wolno by w środku ten droga pomóc. I właśnie, metodą prób i błędów, zacząłem starać się ulubiony w odniesieniu do uwolnieniu.Kilka lat po doświadczeniu chrztu w Duchu Świętym odczułem, iż potrzebuję wciąż więcej uzdrowienia. I prawdziwie, Bóg okazał mi łaskę także pewne osoby modliły się w ciągu mnie, abym mógł doznać wewnętrznego uzdrowienia w relacji z moim ojcem. Owoce tej modlitwy mnie zaskoczyły – zauważyłem, że jest we mnie więcej odwagi, podczas jak mówię aż do dużych grup ludzi. Nie byłem nuże rzeczywiście nieczynny dodatkowo z zaprzątniętą uwagą na sobie. Zrozumiałem później, iż Bóg ma idea poniżej naszego życia, jednakowoż taki mapa ma tak jak szatan. To on chciał, abym żył towarzyszący lękiem dodatkowo przenigdy negacja logiczna podjął tego, co przeznaczył mi Bóg. Dlatego doszedłem aż do wniosku, że potrzebuję uzdrowienia na głębszym poziomie również… uwolnienia. NIE TYLKO KRĘGOSŁUP Gdy wewnątrz 1985 r. pojechałem na konferencję – Pan zaczął drobić moje serce. Wiernie służyłem Panu, byłem liderem wspólnoty, robiłem wszystko, co aż do mnie należało, i postępowałem stosownie, tymczasem… moje napęd oziębło. Zawsze myślałem o sobie jako o synu marnotrawnym, który powrócił aż do domu Ojca, ale w tym miejscu Pan Bóg zaczął mi objawiać także grzechy „starszego brata”. Bóg po raz następny skruszył moje silnik tudzież doprowadził mnie aż do łez. Dzięki tym doświadczeniom powstała moja pierwsza publikacja – „Powrót starszego brata”, która mówi o grzechach serca, o osądzie, o krytyce również poczuciu wyższości.Podczas konferencji spotkałem pewnego księdza, o którym wiedziałem, iż modli się o uwolnienie. Pomyślałem sobie: A, co tam, pójdę do niego. Najbardziej skłonił mnie do tego żałoba kręgosłupa, który nagminnie dokuczał mi przed różnymi ważnymi wydarzeniami, przeto także także wtedy.Gdy na przestrzeni tej modlitwy ksiądz mnie zapytał, co mi się przydarzyło – odpowiedziałem spontanicznie, negacja logiczna tak wiele spośród głowy, co z serca, iż do wnętrza pierwszej klasie zostałem zmyty przed całą klasą. Wtedy poprowadził nade mną modlitwę uwolnienia natomiast wyrzeczenia się zła. Kiedy stanął wewnątrz autorytecie Jezusa, sprzeciwiając się szatanowi – poczułem, iż jest garść w obrębie mnie, co uważałem zbytnio ilość siebie samego, oraz aktualnie owo ze mnie wychodzi! I nieoczekiwanie stałem się wolny. Ksiądz nazwał owo „trochę” odrzuceniem, dlatego wyrzekłem się odrzucenia, oraz Pan mnie uwolnił. Zobaczyłem w takim razie, do tego stopnia czynów w środku moim życiu było popełnionych spośród lęku przed odrzuceniem – gdy wiele zamknięcia się w sobie, chronienia samego siebie, na kształt wiele egoizmu... Myślę, iż ten przykład pomoże nam odgadnąć, dlaczego pozbycie się od czasu zwodzenia prowadzi nas aż do nawrócenia. To kłamstwa, do wnętrza które uwierzyliśmy natomiast które nosimy do wnętrza sobie –sprawiają, że jesteśmy zamknięci zaś negacja logiczna umiemy przychylić się miłości Boga. Już samo noeza tego, co jest w naszym sercu – daje wolność. Czasem to, co w środku sobie nosimy, wydaje się naszym przyjacielem. Niektórych rzeczy trzymamy się kurczowo, toteż wyrzeczenie się ich może składać doniesienie się nam ryzykowne. Tak się aż do nich przyzwyczailiśmy, iż boimy się, jacy będziemy, kiedy odrzucimy owo wszystko. Dlatego musimy modlić się Boga o objawienie prawdy o nas – i zgodność spośród rzeczywistością wyzwala!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż gdyby od czasu Ciebie odejdzie, to coś lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — wewnątrz tył, w bok, ponownie w środku przód — wzdłuż i wszerz jej całość dolega okrutnie. A przeciwnie Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od momentu nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz natomiast mówisz: „Biegnijcie — Ja was obejmować będę, Ja was powiodę, Ja was w ową stronę poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza fatum człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili w charakterze owce, każdy spośród osobna z nas się obrócił ku własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi. Cierpieli pragnienie natomiast hobby dodatkowo wygasało w środku nich trwanie” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako jednostka podatna na złudzenia, do wnętrza których potrafi wytrwać uparcie, aż aż do tragicznego finału. Podobnie podczas gdy jeden z bohaterów powieści Goldinga — księżulek pouczający tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera do wnętrza strachu, wiedząc, że budowa dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: baszta wali się z hukiem, niszcząc dom modlitwy również okoliczne domy, natomiast gorsza połowa samodzielnie popada w środku obłęd.Grzech objawia się jako bajoński tempo do przepaści (w przekonaniu, że podążam aż do krainy szczęścia) bądź jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku istota ludzka łamie sobie kości. Iluzja szczęścia skoro jest jak kino wyświetlany na ścianie. Gdy ktoś usiłuje wskoczyć w środku jego środek, wali głową wewnątrz mur. Gdy czart stwarzał sakralny Antoniemu iluzje ponętnej kobiety do wnętrza jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, iż jest wciągany w grę pozorów, która ma złamać jego oddanie Bogu również odbyć nieustępliwe zamiłowanie podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — gość pogrąża się w rozpaczy, osamotnieniu tudzież poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że pogoń zbyt tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na manowce:W nawróceniu pierwszą sprawą jest estyma własnego stanu. Człowiek potrafi latami uśmierzać smutek przeżytej katastrofy dodatkowo załatwiać sobie żywot na dnie przepaści. Pomaga mu do wnętrza tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie strzelać pogruchotanych kości. Te środki zaradcze nadal w wyższym stopniu pustoszą niematerialny organizm człowieka, zamieniając go do wnętrza snujące się widmo. Ich obfity arsenał sprowadza się aż do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od czasu jego własnego serca, tudzież tym samym od czasu Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu plus jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących dodatkowo pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to impresja słabości plus niemocy autentycznego powrotu aż do Boga. Lęk, że w życiu nie uda mi się najechać ogromnego dystansu, jaki wyznacza moje w rzeczy samej dalekie odejście. Być przypadkiem to właśnie eksperyment stało się udziałem Judasza, który w swoim osamotnieniu uznał, iż nie istnieje w tej chwili podejście powrotu. Zbyt wielce odszedłem, bym był wewnątrz stanie relacjonować: cała do tyłu!Druga budowa ciała owo ogromne impresja winy, odbierające werwa do życia oraz uważanie do siebie. Człowiek właśnie niezwykle koncentruje się na własnym upadku, iż jego cień przysłania mu litość Boga.Czasem w środku prawdziwym przeżyciu żalu zbyt grzechy przeszkadza psychiczne impresja winy, do wnętrza którym w środek uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, iż spośród powodu naszych pomyłek oraz złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem egzystować taki opóźniony? Jak mogłem to sprawić? Jak mogłem owo ogłosić?Trzecia sylwetka owo ochota zrobienia gruntownego porządku w swoim życiu moralnym dodatkowo religijnym oparta notorycznie na wierze, że ogół da się przepracować tudzież uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie skądinąd niejednokrotnie z lęku przedtem zatratą siebie do wnętrza grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być może ta postura rodzi się spośród poczucia, że jeżeli mam wyrobić na Bożą uczucie, muszę uwidocznić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest niedostatek myślenia o nawróceniu jako drodze, na której do końca życia będzie się do wnętrza człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma albowiem takiego momentu, w środku którym moglibyśmy cedzić: — Dziękuję Ci, Boże, że jestem racja doskonały. Przypowieść o celniku natomiast faryzeuszu stanowi uwaga nim postawą definitywnego zwycięzcy w duchowych bojach.Poszukajmy w środku słowie Bożym tropów wiodących do odkrycia Bożego pomysłu na dogłębnie przeżyte nawrócenie.Zachwyt, który rodzi się w środku duszy Augustyna, ma swoje źródło wewnątrz odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, by napocząć mu oczy na klasa, do wnętrza jakim się znajduje. Przychodzi, ażeby wynieść go na własnych rękach z piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności poniżej grzeszniku jest zgromadzenie spośród Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest bardzo mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — negacja logiczna kochanków, wprawdzie mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się podczas gdy wewnątrz zaklętym kręgu, kluczy po pustyni wewnątrz rozpaczliwym oczekiwaniu, iż tym zupełnie się uda, że znajdzie właściwego mężczyznę, zdrój, które ją napoi. Rozmowa z Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wynaleźć własne zagubienie, negacja logiczna czując się w pobliżu tym potępioną. Droga przychodzi do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych z miejsca na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła udać się aż do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą tudzież życiem; oblekając się w środku padlina, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj także szukaj luby, abyś doszedł do prawdy także życia”. Nie owo ci powiedziano. Wstań, leniwcze, szlak komunikacyjny sama aż do ciebie przyszła także śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię nie inaczej obudziła! Wstań i chodź!
Biada zuchwałej duszy, która sobie uroiła, iż gdyby od czasu Ciebie odejdzie, to coś lepszego znajdzie. W którąkolwiek zwróci się stronę — wewnątrz tył, w bok, ponownie w środku przód — wzdłuż i wszerz jej całość dolega okrutnie. A przeciwnie Tyś spokojem. I oto jesteś blisko. I uwalniasz od momentu nieszczęsnego błądzenia, stawiasz nas na drodze Twojej, pocieszasz natomiast mówisz: „Biegnijcie — Ja was obejmować będę, Ja was powiodę, Ja was w ową stronę poniosę”Tajemnica grzechu: zagubienieBolesnym doświadczeniem, które naznacza fatum człowieka, jest błądzenie prowadzące do zagubienia. „Wszyscyśmy pobłądzili w charakterze owce, każdy spośród osobna z nas się obrócił ku własnej drodze” (Iz 53,6). „Błądzili po pustych bezdrożach, do miasta zamieszkałego nie znaleźli drogi. Cierpieli pragnienie natomiast hobby dodatkowo wygasało w środku nich trwanie” (Ps 107,4n). W świetle powyższych tekstów Pisma Świętego grzesznik jawi się jako jednostka podatna na złudzenia, do wnętrza których potrafi wytrwać uparcie, aż aż do tragicznego finału. Podobnie podczas gdy jeden z bohaterów powieści Goldinga — księżulek pouczający tytułową wieżę na kościele. Miasteczko zamiera do wnętrza strachu, wiedząc, że budowa dachu nie ma prawa wytrzymać. Obłęd zaślepionego wizjonera kończy się katastrofą: baszta wali się z hukiem, niszcząc dom modlitwy również okoliczne domy, natomiast gorsza połowa samodzielnie popada w środku obłęd.Grzech objawia się jako bajoński tempo do przepaści (w przekonaniu, że podążam aż do krainy szczęścia) bądź jako zagubienie na pustynnych bezdrożach. W pierwszym przypadku istota ludzka łamie sobie kości. Iluzja szczęścia skoro jest jak kino wyświetlany na ścianie. Gdy ktoś usiłuje wskoczyć w środku jego środek, wali głową wewnątrz mur. Gdy czart stwarzał sakralny Antoniemu iluzje ponętnej kobiety do wnętrza jego pustelni, pozostawał niewzruszony. Zdawał sobie sprawę, iż jest wciągany w grę pozorów, która ma złamać jego oddanie Bogu również odbyć nieustępliwe zamiłowanie podążania ścieżką Prawdy.W drugim przypadku — nieustannych zmian kierunku marszu na pustyni — gość pogrąża się w rozpaczy, osamotnieniu tudzież poczuciu bezsensu. Św. Augustyn po latach uznał, że pogoń zbyt tym, co wydawało mu się pięknem wartym zachodu, wyprowadziła go na manowce:W nawróceniu pierwszą sprawą jest estyma własnego stanu. Człowiek potrafi latami uśmierzać smutek przeżytej katastrofy dodatkowo załatwiać sobie żywot na dnie przepaści. Pomaga mu do wnętrza tym stosowanie najprzeróżniejszych „uśmierzaczy”, które pozwalają nie strzelać pogruchotanych kości. Te środki zaradcze nadal w wyższym stopniu pustoszą niematerialny organizm człowieka, zamieniając go do wnętrza snujące się widmo. Ich obfity arsenał sprowadza się aż do wszelkiego rodzaju stanów amoku, które odrywają człowieka od czasu jego własnego serca, tudzież tym samym od czasu Boga, Źródła Prawdy.W doświadczeniu grzechu plus jego gorzkich owoców dominują u ludzi wierzących dodatkowo pragnących nawrócenia trzy postawy. Pierwsza to impresja słabości plus niemocy autentycznego powrotu aż do Boga. Lęk, że w życiu nie uda mi się najechać ogromnego dystansu, jaki wyznacza moje w rzeczy samej dalekie odejście. Być przypadkiem to właśnie eksperyment stało się udziałem Judasza, który w swoim osamotnieniu uznał, iż nie istnieje w tej chwili podejście powrotu. Zbyt wielce odszedłem, bym był wewnątrz stanie relacjonować: cała do tyłu!Druga budowa ciała owo ogromne impresja winy, odbierające werwa do życia oraz uważanie do siebie. Człowiek właśnie niezwykle koncentruje się na własnym upadku, iż jego cień przysłania mu litość Boga.Czasem w środku prawdziwym przeżyciu żalu zbyt grzechy przeszkadza psychiczne impresja winy, do wnętrza którym w środek uwagi jesteśmy my sami. Cierpimy, iż spośród powodu naszych pomyłek oraz złych wyborów ucierpiało nasze dobre imię. Jak mogłem egzystować taki opóźniony? Jak mogłem to sprawić? Jak mogłem owo ogłosić?Trzecia sylwetka owo ochota zrobienia gruntownego porządku w swoim życiu moralnym dodatkowo religijnym oparta notorycznie na wierze, że ogół da się przepracować tudzież uleczyć własnym, konsekwentnym wysiłkiem. Radykalizm poprawy siebie płynie skądinąd niejednokrotnie z lęku przedtem zatratą siebie do wnętrza grzechu, jeślibym zaniedbał duchowej pracy. Być może ta postura rodzi się spośród poczucia, że jeżeli mam wyrobić na Bożą uczucie, muszę uwidocznić się odpowiednią żarliwością, która przywróci mi Bożą aprobatę.Odrębnym problemem jest niedostatek myślenia o nawróceniu jako drodze, na której do końca życia będzie się do wnętrza człowieku dokonywała wewnętrzna przemiana. Nie ma albowiem takiego momentu, w środku którym moglibyśmy cedzić: — Dziękuję Ci, Boże, że jestem racja doskonały. Przypowieść o celniku natomiast faryzeuszu stanowi uwaga nim postawą definitywnego zwycięzcy w duchowych bojach.Poszukajmy w środku słowie Bożym tropów wiodących do odkrycia Bożego pomysłu na dogłębnie przeżyte nawrócenie.Zachwyt, który rodzi się w środku duszy Augustyna, ma swoje źródło wewnątrz odkryciu zasadniczego na rzecz chrześcijańskiego rozumienia nawrócenia faktu: Bóg przychodzi aż do grzesznika, by napocząć mu oczy na klasa, do wnętrza jakim się znajduje. Przychodzi, ażeby wynieść go na własnych rękach z piekła, do którego zabłądził.Ewangeliczną ilustracją Boskiej obecności poniżej grzeszniku jest zgromadzenie spośród Samarytanką (J 4,1–42). Życie tej kobiety jest bardzo mocnym obrazem ludzkiego zagubienia. „Miała pięciu mężów” — negacja logiczna kochanków, wprawdzie mężczyzn, u których pragnęła odnaleźć szczęście. Błąka się podczas gdy wewnątrz zaklętym kręgu, kluczy po pustyni wewnątrz rozpaczliwym oczekiwaniu, iż tym zupełnie się uda, że znajdzie właściwego mężczyznę, zdrój, które ją napoi. Rozmowa z Jezusem pomaga odsłonić bolesną ranę jej serca. Może wynaleźć własne zagubienie, negacja logiczna czując się w pobliżu tym potępioną. Droga przychodzi do Samarytanki, rozpościera się u jej poranionych z miejsca na oślep stóp. Tą drogą będzie mogła udać się aż do „miasta zamieszkałego” (Ps 107,5).Pozostając u Ojca, jest Chrystus prawdą tudzież życiem; oblekając się w środku padlina, stał się drogą. Nie powiedziano ci: „Pracuj także szukaj luby, abyś doszedł do prawdy także życia”. Nie owo ci powiedziano. Wstań, leniwcze, szlak komunikacyjny sama aż do ciebie przyszła także śpiącego obudziła cię ze snu, oby cię nie inaczej obudziła! Wstań i chodź!
Komentarze
Prześlij komentarz